باب ۱۵: پناه بردن به خدا از شرّ ناتوانى و سستى و غیره
۱٧۳۲ ـ حدیث: «أَنَسِ بْنِ مَالِكٍس قَالَ: كَانَ نَبِيُّ اللهِ ج يَقُولُ: اللَّهُمَّ إِنِّي أَعُوذُ بِكَ مِنَ الْعَجْزِ وَالْكَسَلِ، وَالجُبْنِ وَالْهَرَمِ وَأَعُوذُ بِكَ مِنْ عَذَابِ الْقَبْرِ، وَأَعُوذُ بِكَ مِنْ فِتْنَةِ الْمَحْيَا وَالْمَمَاتِ»
.
یعنی: «انس بن مالکس گوید: پیغمبر ج مى‌گفت: خداوندا! پناه مى‌آورم به تو از ناتوانى و سستى و ترس و پیرى، به تو پناه مى‌آورم از عذاب قبر، به تو پناه مى‌آورم از فتنه دنیا (و مغرور شدن به آن) و فتنه بهنگام مرگ و سوء عاقبت».
[۴۶۳] أخرجه البخاري في: ۸۰ كتاب الدّعوات: ۳۸ باب التعوّذ من فتنة المحيا والممات.
قرآن کریم 