مقولۀ تقلید از افراد در فقه اسلامی را بررسی می‌کند و آفات و زیانهای آن را تشریح می‌نماید. یکی از مهم‌ترین شاخصه‌های فقه رافضی و برخی فرقه‌های دیگر تقلید از علمای دینی و مجتهدان است؛ و از آنجایی که این بدعت در اسلام به شدت نکوهش شده است، نویسنده در پژوهش حاضر دیدگاه شرع مقدس را در این مورد شرح می‌دهد. وی بحث را با تبیین معنای «تقلید» و پیشینۀ تاریخی و عوامل رواج آن آغاز می‌کند؛ در ادامه، دیدگاه مذاهب مختلف را در مورد تقلید در اصول دین شرح می‌دهد. او در فصل سوم کتاب، به بررسی جوازِ تقلید در مسایل فقهی می‌پردازد و سه دیدگاه مهم را در این زمینه بررسی و نقد می‌کند. در فصل آتی این موضوع بررسی می‌گردد که آیا شخص مسلمان باید التزام به مذهب خاصی داشته باشد و از لحاظ فقهی پیرو فقیه خاصی باشد یا خیر. نویسنده در فصل پایانی کتاب، زیانهای علمی، اجتماعی، سیاسی و فرهنگی تقلید محض را ذکر می‌کند و مسلمانان را به تفکر و انجام آگاهانۀ عبادات فرامی‌خواند.
القرآن الكريم 
